رسم و رسوم عجیب ‌و غریب اندونزی

آیا تا به حال به مراسم‌هایی فکر کرده‌اید که در آن مردم با مردگان جشن می‌گیرند یا نوزادان را درون درخت دفن می‌کنند؟ اندونزی سرزمینی است که در هر گوشه‌اش سنتی متفاوت و گاه شگفت‌انگیز جریان دارد. از جزیره سوماترا تا تانا توراجا، هر منطقه آیین‌هایی دارد که ریشه در قرن‌ها تاریخ و باور دارد. اگر با خرید بلیط هواپیما راهی این کشور شوید، می‌توانید از نزدیک شاهد آیین‌هایی باشید که هنوز هم در قرن ۲۱ ادامه دارند. در اینجا با رسم و رسوم عجیب ‌و غریب اندونزی آشنا می‌شوید؛ سنت‌هایی که مرز بین واقعیت و باور را کم‌رنگ می‌کنند و فرهنگ بومی را زنده نگه می‌دارند.

آیین مرگ تاناتوراجا

یکی از رسم‌ و‌ رسوم عجیب‌ و غریب اندونزی اینست که وقتی مرگ فرا می‌رسد، برخی از مردم دیدگاه نسبتاً غیر متعارفی دارند. برای مردم توراجا، مرگ چیزی نیست که برای آن عزادار شوند، بلکه آن‌ها مرگ را اوج زندگی و فرصتی مناسب برای جشن می‌دانند. در تانا توراجا، بدون شک جشن مرگ یکی از بزرگ‌ترین و پیچیده‌ترین رویدادهایی است که مردم می‌توانند در اندونزی شاهد آن باشند.

مهمانی برای مردگان Rambu Solo and the Makula

توراجانی‌ها بر این باورند که وقتی شخصی فوت می‌کند ممکن است بدنش پوسیده شود، اما روح تا پایان یک مراسم خاک ‌سپاری بزرگ باقی خواهد ماند. این مراسم که به رامبو سولو معروف هست ممکن است به نظر یک مراسم سوگواری بیاید، اما مردم توراجان آن را به‌ عنوان یک جشن می‌بینند. جشنی که روح را به آخرین مقصد زندگی می‌رساند و این آخرین مرحله زندگی فیزیکی پویو نام دارد.

در این جشن جو پر از خنده و شوخ طبیعی حاکم هست و ضیافت با قربانی کردن دام همراست. اجراها ممکن است هفته‌ها ادامه یابد. این فقط احترام گذاشتن به مردگان نیست بلکه برای توراجانیان این مقیاس رامبو سولو نشانگر وضعیت اجتماعی هست؛ بنابراین هرچه مهمانی بزرگ‌تر باشد طبیعتاً بهتر است.

برگزاری مهمانی بزرگ نیازمند صرف هزینه بیشتر است، از این‌ رو توراجانی‌ها سال‌ها کار می‌کنند و پول خود را برای چنین مراسمی جمع می‌کنند. به این جهت قبل از برگزاری مراسم، جسد متوفی در خانه نگهداری شده و با او مانند یک مهمان بیمار رفتار می‌شود. (این رفتار به ماکولا معروف است). دقیقاً مانند یک انسان زنده به او غذا داده می‌شود، با او صحبت می‌شود و بازی می‌کنند. این برای مردم توراجان کاملاً عادی و معمول است.

بنابراین اگر آن ‌قدر خوش‌ شانس بودید که از نزدیک شاهد این سنت باشید، اگر در خانه مرده دیدید فرار نکنید.

سنت‌های شگفت‌انگیز فقط به اندونزی محدود نیستند؛ پیشنهاد می‌کنیم پس از خواندن این مطلب، نگاهی هم به آداب و رسوم عجیب آفریقای جنوبی بیندازید و با تفاوت‌های فرهنگی دیگر گوشه‌های جهان آشنا شوید.

تشییع جنازه Tau-Tau

از دیگر رسم و رسوم عجیب ‌و غریب اندونزی فرهنگ تشییع جنازه در تانا توراجا است که به Rambu Solo ختم نمی‌شود. توراجانی‌هایی که به زندگی پس از مرگ اعتقاد دارند به مرده احترام می‌گذارند و از طریق آنچه به ‌عنوان ” Tau-tau” شناخته می‌شود پیوند بین زنده و مرده را حفظ می‌کنند.

Tau-tau تصویری است که در چوب یا بامبو تراشیده شده و نشان‌دهنده فرد متوفی است و معمولاً شبیه متوفی در نزدیکی قبر یافت می‌شود. توراجانی‌ها معتقدند که روح مردگان از طریق Tau-tau به حیات خود ادامه می‌دهند و به‌ عنوان محافظ قبر و منجی زنده‌ها خدمت می‌کنند.

شما می‌توانید این Tau-tauها را در گورستان معروف به Kuburan Batu Lemo، حدود 12 کیلومتری جنوب رانتپائو مشاهده کنید. این آرامگاه متشکل از 75 سوراخ در یک دیوار سنگی است و برخی از آن‌ها با Tau-tau پر شده است. تخمین زده می‌شود که این آرامگاه در قرن 16 ساخته شده باشد و از این‌ رو به لحاظ قدمتی دومین ساختار قدمتی توراجا به‌حساب می‌آید.

بازگرداندن مرده از گور Ma’nene

بله توراجانی‌ها به معنای واقعی کلمه، عزیزان مرحوم خود را از قبر بر می‌گردانند.

این کار به ‌منظور انجام یک مراسم تکان‌دهنده و درعین‌حال دلگرم‌کننده به نام Ma’nene انجام می‌شود.

Ma’nene سنتی است که بر اساس آن توراجانی‌ها می‌توانند حتی مدت‌ها بعد از مرگ به بستگان خود احترام بگذارند.

هر سه سال جنازه را نبش قبر می‌کنند، شستشو می‌دهند، تمیز می‌کنند و لباس‌های زیبا (اغلب لباس موردعلاقه متوفی) را به او می‌پوشانند.

پس‌ از این مراسم پاک ‌سازی و لباس پوشیدن، خانواده با آن شخص عکس می‌گیرند و سپس او را به قبر بر می‌گردانند.

این جشنواره را می‌توان در روستای باروپو مشاهده کرد.

اگر از علاقه‌مندان به کشف فرهنگ‌ها هستید، مطالعه آداب و رسوم عجیب ژاپن نیز برایتان جالب خواهد بود، اما در اندونزی این تفاوت‌های فرهنگی گاه به اوج می‌رسند.

دفن نوزادان مرده در سوراخ درخت Passiliran

درست خواندید، این رسم تکان ‌دهنده که از از رسم و رسوم عجیب ‌و غریب اندونزی است شامل یک قبرستان کودک در پای یک درخت می‌باشد.

بچه‌های زیر شش ماه و بدون دندان، ازنظر توراجی‌ها مقدس هستند. از این ‌رو، اگر نوزدان توراجانی‌ها قبل از شش ماهگی فوت کنند آن‌ها را با برگ‌های “Enau” می‌پیچند و در داخل سوراخ درخت “Tarra” دفن می‌کنند که نماد بازگشت کودک به رحم مادرشان است.

هر چند این سنت دارد به‌ آرامی از بین می‌رود، اما هنوز هم این گورستان‌های نوزادان که در تانا توراجا یافت می‌شود به ‌عنوان راهی برای حفظ فرهنگ اصیل آن‌ها تلقی می‌شود.

انسان‌های گاومیش نما Kebo-Keboan

هر فرهنگ یا آیینی روشی خاص برای عرض ارادت به خدایان خود دارد. برخی از طریق نماز، برخی از طریق مراقبه و برخی دیگر از طریق فداکاری؛ اما این رسم عجیب ‌و غریب شامل جعل هویت بوفالو است!

بر اساس تقویم جاوه‌ای، در هر ماه محرم یا سورو انسان‌های گاومیش نما در خیابان‌های روستاهای  Aliyan  و Alasmalang پرسه می‌زنند. اصلاً نترسید! این گاومیش‌های آبی فقط مرده‌هایی هستند که با زغال و روغن آغشته شده‌اند. آن‌ها یک شاخ و زنگ را به گردن خود آویزان می‌کنند و در خیابان‌های روستا رژه می‌روند.

Kebo-keboan (در واقع به معنای جعل هویت یک بوفالوی آبی است) در حقیقت، یک روش غیر عادی برای درخواست باران برای محصولات کشاورزی و حفاظت از خدایشان است، چرا که بوفالوهای آبی مقدس‌ترین و قدرتمندترین حیوان در کشاورزی به‌حساب می‌آیند.

بنابراین اگر در خیابان‌های روستا افرادی را می‌بینید که پوشیده از زغال و گل هستند، اصلاً وحشت نکنید این فقط یک دعا است. این رسم از جالب‌ترین رسم و رسوم عجیب‌ و غریب اندونزی است.

قدرت‌های فوق بشری و هنر رزمی باستانی دبوس

آیا شما طرفدار ابر قهرمان‌ها هستید؟ خب، در بانتن شما واقعاً می‌توانید یکی از آن‌ها را ملاقات کنید.

دبوس یک هنر رزمی است که از بانتن منشأ می‌گیرد و تمرکز آن در ایجاد تحمل درد است (مخصوصاً خودزنی).

اجرا کننده (معروف به جاوارا) ممکن است شمشیر، قمه و یا سوراخ شدن شکم توسط نیزه را تحمل کند. از دیگر توانایی‌های این افراد می‌توان به خوردن آتش، جویدن لیوان و قرار دادن سوزن در قسمت‌های مختلف اشاره کرد. به نظر می‌رسد که این کارها هیچ آسیبی به آن‌ها نمی‌زند، زیرا آن‌ها معتقدند که چون قربانی خدایشان می‌شوند هیچ آسیبی نمی‌بینند.

بنابراین، دبوس نه ‌تنها شامل دشواری جسمی و فیزیکی است بلکه نیازمند آموزش شدید روحی نیز هست. برای انجام این هنر رزمی، قدرت درونی تقریباً فوق بشری برای تحمل درد و سال‌ها تمرین لازم دارد.

بر اساس منابع مختلف، دبوس برای اولین بار در قرن شانزدهم به ‌عنوان وسیله‌ای برای گسترش اسلام ظهور کرد. بعداً، در زمان سلطان آژن تیرتایاسا در قرن هفدهم، از این هنر رزمی برای تقویت روحیه سربازان در برابر قدرت‌های استعماری هلند در آن زمان استفاده شد؛ و دبوس امروزه نیز بسیار عملی است.

ممکن است این مطالب روی شما تاثیر بگذارد اما توصیه می کنیم که اکیدا این کار را در خانه امتحان نکنید.

جشنواره برداشت خونین Pasola

آیا می‌دانید در جنوب جزیره کومودو، جزیره‌ای وجود دارد که سالانه یکی از خونین‌ترین و عجیب‌ترین مراسم برداشت محصول را در جهان برگزار می‌کند؟

جزیره سومبا یک جزیره دور افتاده است که می‌توانید شاهد یک مراسم مخصوص خونین شکرگزاری به نام Pasola باشید، یک آیین جنگی باستانی که توسط مردان سومبانی انجام می‌شود.

در این مراسم، 50 مرد به دو گروه تقسیم می‌شوند و بر یک اسب زیبا تزیین شده سوار می‌گردند تا یک جنگ مسخره را ترتیب دهند. نیزه‌ها به سمت مخالفان پرتاب خواهند شد، اما نباید حمله سلاحی کنند. ( اگرچه یک سوارکار ماهر ممکن است آن را بگیرد و به عقب پرتاب کند).

اگر چه انتهای نیزه ها صاف است، اما می‌توانند آسیب‌های جدی وارد کنند و حتی باعث مرگ شوند.

با وجود همه این خطرات، مردم سومبا کاملاً معتقدند که این تحمل درد و خون‌ ریزی‌ها هرگز بیهوده نیست. آن‌ها باور دارند که ریختن خون باعث بارور شدن زمین‌ها و درنتیجه برداشت بیشتر در آینده خواهد شد، این است از دیگر رسم و رسوم عجیب ‌و غریب اندونزی.

جشنواره Bakar Tongkang: سوزاندن آخرین کشتی

چند دهه پیش، گروهی از مهاجران چینی از استان فوجیان با یک قایق چوبی ساده از شهر خود حرکت کردند و به دنبال زندگی بهتر بودند. با هدایت دو ناخدای چینی، سرانجام آن‌ها به سرزمینی ناشناخته (امروز بانام Bagansiapi-api) رسیدند و در آن ساکن شدند.

آن‌ها به‌ عنوان یک عزم و اراده راسخ، تصمیم گرفتند کشتی خود را به‌ نشانه نمادی از عزم خود برای ماندن و برنگشتن به وطن خود آتش بزنند.

امروزه، هرساله جشنواره‌ای از این ‌رویداد تاریخی گرامی داشته می‌شود که به جشنواره Bakar Tongkang (که به معنای سوختن آخرین کشتی است) معروف است.

جشنواره Bakar Tongkang هرساله جشن گرفته می‌شود و این عمل برای یادآوری مبارزه و فداکاری‌های اجدادشان به نسل جوان صورت می‌گیرد.در طول این رویداد خیابان‌ها پر از جاذبه‌های فرهنگی مانند بارونگسای (رقص شیر)، رژه لباس چینی‌ها، عبادت و رقص و آواز است.

البته اوج این جشنواره سوزاندن کشتی چینی است که وزن آن 400 کیلوگرم است. کشتی که از جنس کاغذ جاس (که به آن پول کاغذی نیز می‌گویند) سوزانده می‌شود و دریایی از آتش را به وجود می‌آورد. و از جالبترین رسم و رسوم عجیب ‌و غریب اندونزی است.

جشن سال نو Singkawang Cap Gomeh

اگر به آداب ‌و رسوم سنتی سال نو چینی علاقه‌مند هستید ما چیزی را به شما معرفی می‌کنیم که از آن لذت می‌برید.

در پانزدهمین روز سال نو میلادی چینی، خیابان‌های شهر سینگاوانگ مملو از صدها تماشاگر خواهد شد که از باشکوه‌ترین رژه شهر لذت می‌برند. در این روز رقص شیر رقص اژدها و سایر نمایش‌های محلی کل شهر را پر می‌کند.

با این ‌حال، یکی از جذاب‌ترین ویژگی‌های این جشنواره، یک مراسم هیجان ‌انگیز و عرفانی معروف به تاتونگ است که در آن انسانی که بدن او توسط روح احضار شده تسخیر می‌شوند.

حداکثر 700 تاتونگ با انجام کارهای باور نکردنی مانند پا زدن روی شمشیرها، سوراخ کردن گونه‌های خود با ناخن، شلاق خوردن توسط زنجیرهای فلزی، قدرت خارق‌العاده خود را ثابت می‌کنند. گفته می‌شود که تاتونگ به دلیل محافظت توسط یک قدرت بالاتر، آسیبی نخواهد دید.

اعتقاد بر این است که این نمایش‌های مهیج از تاتونگ وسیله‌ای برای دفع بدشانسی و تضمین این است که سالی خوب و پر از فراوانی در پیش هست.

سینگاوانگ شهری است که عمدتاً جمعیت آن چینی‌تبار است. بر اساس افسانه‌ها، سینگاوانگ محل اصلی تجمع خدایان هست، به همین دلیل است که احترام به چنین شهر پر برکتی، برای اهالی منطقه بسیار مهم است.

در مورد جذابترین رسم و رسوم عجیب ‌و غریب اندونزی چه نظری دارید؟

آیین تیوا: کندن قبر برای خوش‌شانسی

تصور کنید که بنا به دلایلی مجبور می‌شوید یکی از اعضای خانواده متوفی خود را نبش قبر کنید، آیا قادر به انجام آن هستید؟ درKalimantan ، قبیله دایاک ملزم به انجام این مراسم دلهره‌آور هستند.

ازنظر مردم دایاک، مرگ صرفاً انتقال از این جهان به دنیای دیگر است. بااین‌حال، این انتقال تنها پس از انجام Tiwah امکان‌پذیر است.  Tiwah با انتقال آنچه از بدن باقی‌مانده است (معمولاً فقط استخوان‌ها) به مکانی مقدس به نامSandung ، روح فرد متوفی را به سمت زندگی پس از مرگ تحویل می‌دهد.

زمان خاصی برای خانواده برای انجام تیوا وجود ندارد. این آیین را می‌توان بر اساس آمادگی خانواده متوفی در هر زمان برگزار کرد، زیرا یک مراسم Tiwah به یک آماده‌سازی پیچیده و بودجه مالی قابل ‌توجه نیاز دارد.

همچنین هدف عمل تیوا از بین بردن بدشانسی و احترام و علاقه به نیاکان آن‌ها است. از طرف دیگر، اگر تیوا به‌درستی نگهداری نشود، مردم محلی معتقدند روح مردگان خانواده را نفرین می‌کند و باعث بدبختی اعضای خانواده می‌شود.

آیا این یکی از وحشتناک‌ترین رسم و رسوم‌های عجیب اندونزی بود که تا کنون شنیده‌اید؟

مراسم غسل جمجمه Nyobeng

علاوه بر حفر قبر عزیزان و خانواده‌هایشان، رسم دیگر مردم دایاک شامل پاک ‌سازی جمجمه از دشمنان روستا است.

این آیین مقدس جذاب (اما قطعاً دلهره‌آور) Nyobeng نامیده می‌شود. این شامل پاک‌ سازی و استحمام جمجمه انسان‌های فدا شده است که سال‌ها پیش توسط اهالی روستا از یک مراسم شکار سر به نام Mengayau به‌ دست ‌آمده است؛ زیرا آن‌ها معتقدند که جمجمه خشک ‌شده انسان دارای جادوی قدرتمندی است که قادر به برداشت خوب کارهای خوب و اعمال بد است.

اگرچه شکار سر در حال حاضر توسط دولت ممنوع شده است، اما آیین نیوبنگ هنوز هم این را به ‌عنوان راهی برای خوب شدن قبول دارد و تا به امروز این سنت ادامه پیدا کرده است.

آیین فهومبو: جهش به بزرگ‌سالی

میخواهیم در مورد یکی دیگر از رسم و رسوم عجیب ‌و غریب اندونزی صحبت کنیم. نیاس در ساحل غربی جزیره سوماترا واقع شده است، جزیره‌ای که نژاد استرونیایی در آن زندگی می‌کند و حتی امروزه از نظر فرهنگی متنوع و معتبر باقی‌مانده است. در این جزیره منزوی، می‌توانید یکی از نمادین‌ترین و چالش ‌برانگیزترین آیین‌های مربوط به سن را که هنوز هم عملاً وجود دارد و به Fahombo معروف است مشاهده نمایید.

هنر Fahombo ابتدا به دلیل جنگ‌های تهاجمی قبایل ظهور کرد. به‌ عنوان یک تاکتیک برای تهاجم آسان به روستاهای دشمنان، سربازان نیاس باید بتوانند به معنای واقعی کلمه از قلعه دفاعی بپرند.

اگرچه امروزه هیچ جنگ قبیله‌ای وجود ندارد و مردم با آرامش در نیاس زندگی می‌کنند، اما این سنت پرش به یک سنت محلی برای مردانگی تبدیل‌ شده و همچنان یک مرحله مهم در بزرگ‌ سالی است.

امروزه پسران نیاس برای نشان دادن مردانگی باید قدرت خود را با پرش از دیواره سنگی به نشانه بلوغ جسمی و روحی ثابت کنند.

کسانی که موفق می‌شوند، اجازه ازدواج و دفاع از دهکده خود را دارند و این نشان‌ دهنده پذیرش آن‌ها به‌ عنوان یک فرد بالغ است.

این پسرها برای چنین کارهای چالش برانگیزی به سال‌ها تلاش نیاز دارند. نه ‌تنها پرش باید کار آمد باشد بلکه فرود نیز باید بی ‌نقص باشد، زیرا حتی با یک محاسبه اشتباه یا یک اشتباه کوچک ممکن است صدمات جدی ایجاد شود.

واقعیت جالب: این سنت آن‌ قدر نمادین و منحصر به ‌فرد است که دولت آن را در سال 1992 روی اسکناس 1000 روپیه اندونزی چاپ کرد!

جنگ نهایی برنج Tawur Nasi

در اسپانیا جنگ بدنام پرتاب گوجه‌فرنگی، در تایلند جنگ هیجان‌ انگیز آب و رمبانگ و در اندونزی جنگ شگفت ‌انگیز برنج باب است.

بله شما درست خواندید! جنگ برنج که توسط اهالی منطقه Tawuran Nasi نامیده می‌شود، این‌گونه است که Rembangese سپاسگزاری خود را از برداشت فراوان ابراز می‌دارد. پس از دهه‌ها تمرین، هنوز هم می‌توانید با رسیدن هر فصل برداشت، شاهد این سنت شاد باشید.این سنت با جمع‌آوری روستاییان آغاز می‌شود که هر کدام یک‌ کاسه بزرگ برنج آورده و آن را روی برزنت می‌گذارند. سپس روئسای دهکده مجموعه‌ای از دعاهای تشکر را اقامه می‌کنند. سرانجام، مردم می‌توانند با مشت از برنج بردارند و شروع به پرتاب کنند – جنگ برنج آغاز می‌شود!

آیا نگران حیف میل غذا هستید؟ در اینجا حیف و میلی وجود ندارد.  تمام برنج‌های پس از جنگ توسط روستاییان جمع ‌آوری می‌شود و به دام‌ها خورانده می‌شود. آیا این رسم و رسوم عجیب‌ و غریب اندونزی برایتان جالب بود؟

آیین Grebeg Maulud: شاهد نسل سلاطین

در روز تولد حضرت محمد، مردم یوگیاکارتا فعالیت‌های روزمره خود را متوقف کرده و در کاخ سلطان یوگیاکارتا گرد هم می‌آیند تا یکی از باشکوه‌ترین رویدادهای سال، Grebeg Maulud را جشن بگیرند.

Grebeg Maulud برای ساکنان یوگیاکارتا معنای خاصی دارد، زیرا این رویداد توسط اولین سلطان (پادشاه) آن‌ها برای گسترش اسلام بنیان ‌گذاری شد. سال‌ها بعد، Grebeg Maulud نیز به یک مراسم شکرگزاری برای ساکنان Yogyakarta تبدیل شد.

Grebeg Maulud معمولاً با رژه سربازان از 10 نسل مختلف آغاز می‌شود، نمادی از 10 سلاطینی که بر پادشاهی سلطنت کرده‌اند. هر گروه از سربازان هنگام رژه رفتن در میان بازدیدکنندگان،  لباس، سلاح و پرچم منحصر به‌ فرد خود را خواهند پوشید.در پایان رژه، سربازان 7 نوع از سبزیجات و غذا را در میان مردم توزیع می‌کنند. به دلیل محدودیت و جمعیت زیاد، فقط شرکت ‌کنندگان بسیار خوش ‌شانس، بخشی از Gunungan را دریافت می‌کنند که این نیز نشان از خوش‌ شانسی است.

جشنواره شکار نهنگ لامالرا

اگر ناگهانی قصد سفر به لامالرا کردید، شاید این شانس را داشته باشید که یکی از رسم و رسوم عجیب ‌و غریب اندونزی را شاهد باشید. رسمی که ده‌ها ماهیگیر را در حال شکار حیوانات بزرگ دریایی مانند دلفین‌ها، پرتوهای مانتا و حتی نهنگ‌ها ببینید!

در حالی که در فرهنگ‌های زیادی از نهنگ‌ها محافظت می‌شود یا حتی به آن‌ها احترام گذاشته می‌شود، لامالرا یکی از آخرین جوامع در جهان است که نهنگ‌ها را شکار می‌کنند (شکار تنها با استفاده از نیزه و طناب است).

اگر چه شکار نهنگ در سطح بین‌المللی طبق قوانین حقوق حیات ‌وحش ممنوع است، اما مجوز ویژه‌ای به مردم لامالرا داده شده است.دلیل این امر این است که عمل شکار نهنگ در لامالرا جزو طبقه‌بندی کارهای بومی قرار دارد. به این معنی که جامعه تنها برای بقای خود نهنگ‌ها را شکار می‌کند و هدف تجاری ندارد.

برای بسیاری از روستاهای کوچک هم ‌مرز با دریا، اقیانوس تنها منبع غذایی است. این عمل ریشه‌های عمیقی در سنت‌های لامالرا دارد که از قرن شانزدهم میلادی تاکنون انجام می‌شده است.شکار نهنگ در لامالرا با کمک قایق‌های چوبی سنتی و فقط با استفاده از طناب و نیزه صورت می‌گیرد. با دیدن یک نهنگ آن را نشانه می‌گیرند و به پهلوی نهنگ نیزه پرتاب می‌کنند. ماهیگیران به طعمه تا زمان مرگش حمله می‌کنند و سرانجام نهنگ مرده برای توزیع عادلانه به ساحل بازگردانده می‌شود.

اگرچه نهنگ گیری در اکثر مناطق جهان غیر اخلاقی تلقی می‌شود، اما لازم به یادآوری است که فرهنگ‌های اصیل، رسم و رسوم‌های مختلفی دارند و هر چند تفکر درباره مرگ چنین موجود با شکوهی غم ‌انگیز می‌باشد، اما این امر به خاطر بقای روستاییان و بقای فرهنگ و آداب‌ و رسوم باستان است.

دندان های نوک تیز برای زن Kerik Gigi

اگر زن هستید، احتمالاً کاملاً با مفهوم “زیبایی درد است ” آشنایی دارید.

در جزیره  Mentawai، داشتن دندان‌های نوک‌ تیز مانند دراکولا نشانه زیبایی است.

بر اساس اعتقادات محلی زنی که دندان‌های تیز دارد، بیشتر از زنی که دندان‌های مربع و عادی داشته باشد، جذاب و خوشبخت است و تا آخر عمر در آرامش خواهد بود. درباره نحوه انجام این عمل کنجکاو هستید؟

با استفاده از فولاد یا چوب تقریباً تراشیده شده، رئیس دهکده شروع به تراش دندان‌های زن می‌کند. این مراسم می‌تواند ساعت‌ها ادامه داشته باشد زیرا هر دندانی باید کاملاً به صورت نوک تیز تراشیده شود.

اگر تا به ‌حال برای درمان به دندان‌ پزشک مراجعه کرده باشید، این تجربه را دارید که برای کاهش درد ابتدا دهان شما را بی‌حس می‌کند. برای این زنان، نه تنها از هیچ دارویی بی حسی برای کاهش درد در طول مراسم استفاده نمی‌شود، بلکه ابزارهای تراش دندان هم نیز استریلیزه نمی‌شوند. شما نمی‌توانید تصور کنید که زن‌های Mentawai برای تبدیل‌شدن به آنچه در نظرشان زیباست، چه دردی می‌کشند.

ازنظر شما کدام یک از رسومات مردمان اندونزی برایتان عجیب‌تر بود؟

آیین‌ها و گردشگری فرهنگی در اندونزی

در سال‌های اخیر، گردشگری فرهنگی در اندونزی بیش از همیشه مورد توجه قرار گرفته است. بسیاری از گردشگران از سراسر جهان تنها برای تماشای آیین‌های بومی مانند Ma’nene در تانا توراجا و جشن Pasola در جزیره سومبا راهی این کشور می‌شوند. این مراسم‌ها که ترکیبی از باورهای کهن و جلوه‌های دیدنی فرهنگ محلی‌اند، اکنون بخشی از مسیر تورهای ماجراجویانه و تجربه‌محور شده‌اند. اندونزی با تنوع فرهنگی بی‌نظیرش، یکی از جذاب‌ترین مقاصد برای علاقه‌مندان به شناخت رسم و رسوم سنتی و متفاوت جهان به شمار می‌رود.

سوالات متداول